Mijn naam is Ellen en samen met mijn dochter woon ik in het prachtige Twente. Na het overlijden van mijn 2 Staffordshire Bull Terriërs wilde ik graag wat anders. De keuze kwam al snel op de Franse Bulldog, een grote hond in een kleine verpakking. Om een zo gezond mogelijke pup aan te kunnen schaffen heb ik contact gezocht met een aantal fokkers die al op gezondheid fokten en aangesloten waren bij de rasvereniging. Deze fokkers hadden allemaal een behoorlijke wachtlijst. Bij Nederlandse fokker woonachtig in het buitenland hadden we meer geluk. Er was een wachtlijst maar mama beviel van 10 (!) gezonde pups en wij konden ons eerste pupje verwelkomen. Om een goede keuze te kunnen maken zijn we op het vliegtuig gestapt naar Budapest, en we mochten een weekend bij de fokker verblijven. Heerlijk met al dat kleine grut om je heen! We hebben toen een fawn pupje uitgezocht dat een fantastische interactie had met vooral mijn dochter, ondanks dat er een heel lief klein zachtaardig knuffelig bont meisje was waar ik stiekem een beetje verliefd op was. Lang verhaal kort, met 15 weken kwamen er niet één, maar twee pups ons gezin uitbreiden.
De meiden zijn superlief en hebben een fantastisch karakter. Echter bleken er toch nogal wat gezondheidsproblemen te zijn. Slechte rug, een te lang gehemelte met als gevolg ademhalingsproblemen, allergieën met chronische oorproblemen etc. Uiteraard wordt met deze honden niet gefokt. Zij verblijven wel gewoon hier in huis en zijn heerlijke "huishonden".
De betreffende fokster was helaas niet bereid om überhaupt een gesprek aan te gaan hierover. Dat vond ik nog wel het ergste. Er is gewoon gebakken lucht verkocht en eenmaal geld gevangen was het klaar met de hulp en omgang.
Een aantal jaren later werden we aangesproken door Linda Wouters van Franse Bulldog kennel "Van de Loveboat". Ik stond nog bij haar op de wachtlijst en was aan de beurt als we nog interesse hadden. Zo is onze Indy bij ons gekomen. We hebben haar net niet geboren zien worden maar het hele nest wel via de webcam kunnen volgen en binnen no time waren we verliefd op dat kleine donkere (ze leek prachtig zwart) meisje. De pups van Linda worden allemaal geröntgend voordat ze naar de eigenaren gaan en zo wisten we dat haar rug in ieder geval goed was.
Inmiddels mag niet meer worden gefokt met zogenaamde kortsnuiten en moet de lengte van de neus in verhouding staan tot de schedelomtrek. Dit wordt de CFR genoemd. Het enthousiasme kwam terug toen die van Indy boven het wettelijk vereiste getal van 0,3 bleek te liggen en ook haar lichamelijk onderzoek, dat we hebben uitgevoerd middels het zg. "bullenprotocol" zeer goede resultaten gaf. Toen ook de röntgenfoto's, het oogonderzoek en hartonderzoek goede uitslagen bleken te hebben durfde ik weer te dromen. Inmiddels had ik diverse cursussen gedaan, informatie ingewonnen van andere fokkers, gelezen over fokken en vererving en mijn "Besluit Houders van Dieren" gehaald. Hoe bijzonder was het dat op de dag van de diploma uitreiking Indy loops werd en het spannende traject begon.
De kennelnaam was eigenlijk zo gekozen; Vull Aixó. De Catalaanse vertaling van het Nederlandse "Ik wil het". Een dikke knipoog naar het ons zo geliefde Valencia!
Welkom op onze site! Mochten er na het lezen nog zaken onduidelijk zijn, neem gerust contact met ons op. We zullen altijd antwoorden!
